Cap al buit

General, Poesía

No vull deixar de formar part de tú,
sense sentir-te cada matí, cada alba.
Quan em desperto tanco els meus ulls
i t’apareixes perfecta davant meu.

Tinc por per tenir-te dins del meu cor,
por a perdre’t, a no trobar-te al despertar.
M’ajudan tant els teus somriures
que tinc por a que em buidis de tú.

Va passar aquesta nit, la darrera,
que entre somnis et vas allunyar un pas més,
més distant nit a nit, metre a metre.

Encara que siguis al meu costat
sento que et perdo, encara que seguim
compartint les riures i els plors.

No quiero dejar de formar parte de tí,
sin sentirte cada mañana, cada amanecer.
Cuando me despierto cierro mis ojos
y te apareces perfecta delante mío.

Tengo miedo por tenerte dentro de mi corazón,
miedo a perderte, a no encontrarte cuando despierto.
Me ayudan tanto tus sonrisas
que tengo miedo a que me vacíes de tí.

Pasó esta noche, la última,
que entre sueños te alejaste un paso más,
más distante noche a noche, metro a metro.

Aunque sigas a mi lado
siento que te pierdo, aunque sigamos
compartiendo las risas y los momentos de llorar.

(Gracias por la ayuda Bego y a María;))